NMP Królowej Polski – ipsa die
Przemienienia Pańskiego – ipsa die

• • Sobota: 20.00 – 21.00

Somonino. Wieś położona w szerokiej dolinie rzeki Raduni 7 km od Kartuz. Od 1462 r. należała do zakonu Kartuzów. W początku XVII w. był to jedynie folwark, który w tym czasie przestał być własnością klasztoru. Prawdziwy rozwój Somonina zaczął się ok. roku 1929 po przeprowadzeniu przez miejscowość, która znalazła się w granicach II Rzeczypospolitej, linii kolejowej łączącej Śląsk z portem w Gdyni. Korzystna lokalizacja wsi przy kolejowej stacji rozrządowej, tzw. Magistrali Węglowej spowodowała dosyć szybki jej rozwój w latach trzydziestych XX w. W krótkim czasie stała się wsią ludną. Tendencji tej nie przyhamowała ani II wojna światowa, ani okres polskiego komunizmu. Dzisiaj to wioska duża i uprzemysłowiona, siedziba władz gminy. Opiekę duszpasterską nad mieszkańcami wsi sprawował każdorazowo proboszcz pobliskiego Goręczyna. Na początku lat osiemdziesiątych ub. stulecia ordynariusz Diecezji Chełmińskiej Ks. Bp Marian Przykucki dostrzegł potrzebę i możliwość utworzenia w miejscowości samodzielnej parafii. Tę propozycję z wielkim entuzjazmem przyjęli mieszkańcy Somonina, wspierając tę myśl, a i samą realizację ze szczerym zaangażowaniem osobistym i finansowym. Budowę kościoła jeszcze jako filii parafii Gorczyńskiej rozpoczął ówczesny jej proboszcz ks. Kanonik Edmund Kosznik, wsparty przez utworzoną w Somoninie Radę Budowlaną.

Projekt kościoła wykonany został przez architekta mgr. inż. Wojciecha Dworskiego z Gdańska, którego w styczniu 1983 r. tragiczna śmierć zabrała do Boga na „wieczną budowę”. Jak się okazało Somoniński kościół okazał się być jego ostatnią realizacją architektoniczną na ziemi. Poświęcenia placu i kamienia węgielnego dokonał osobiście Ks. Bp M. Przykucki w dniu 10 lipca 1982. Uroczystość odbyła się z udziałem licznych księży i wiernych zarówno z Somonina jak i miejscowości ościennych.

Prace, pomimo trudności z materiałami budowlanymi posuwały się na tyle szybko, że jeszcze w tym roku okazało się możliwe odprawienie pierwszej pasterki w Somonińskim kościele. Zanim jednak do tego doszło wiernym z Somonina dane było przeżyć w dniu 6 sierpnia tegoż roku pierwszy odpust parafialny. W październiku można było zamontować stalowa konstrukcję dachu, którą ekipa z firmy Babiński- Freda ukończyła na wszystkich świętych.

Przez cała zimę i wiosnę dzięki nieustającej ofiarności parafian trwały prace wykończeniowe. Poświęcenie kościoła zaplanowano w uzgodnieniu z Kurią Biskupią na uroczystość odpustową, tj. 6 sierpnia 1983 r.

Z dniem 10 lipca tegoż roku administracyjnym dekretem Ks. Bp Ordynariusz erygował w granicach wsi Somonino oraz części wsi Sławki parafię pw. Przemienienia Pańskiego. Jej proboszczem z dniem 1 lipca Ks. Biskup mianował dotychczasowego wikariusza parafii Goręczyno ks. Stefana Rycherta.

Poświęcenie kościoła oraz Stacji Drogi Krzyżowej wykonanej przez siostry zakonne z klasztoru ss. Bł. Urszuli Ledóchowskiej z Poznania odbyło się w dzień odpustu, tj. 6 sierpnia 1983 r., a dokonał go Ks. Bp Marian Przykucki.

Rozpoczęto budowę plebanii. Tempo prac przy niej było równie imponujące jak przy stawianiu kościoła. Już latem 1984 r. budynek stanął w stanie surowym, a proboszcz wprowadził się do pierwszego pomieszczenia (kancelarii, która służyła również za pomieszczenie mieszkalne) Boże Narodzenie tegoż roku. Rozpoczęto również starania o teren na cmentarz.

Ważnym wydarzeniem była pierwsza wizytacja biskupia, która odbyła się w dniach 9-10 maja 1985 r., a przeprowadził ją Ks. Bp Edmund Piszcz. W tym też roku efekt przyniosły starania o lokalizację cmentarza parafialnego. Poświęcenia cmentarza i krzyża dokonał Ks. Bp Henryk Muszyński po uroczystej sumie odpustowej dnia 6 sierpnia.

W roku 1989 doprowadzono na cmentarz wodę bieżącą i podjęto dalsze prace wykończeniowe przy kościele. Większość tych prac parafianie wykonali czynem społecznym. Była to swoista forma przygotowania kościoła do nawiedzenia kopii Obrazu Jasnogórskiego, peregrynującego od połowy maja tegoż roku po Diecezji Chełmińskiej. Nawiedzenie obrazu nastąpiło 17 lipca 1989 r. Uroczystość poprowadził sufragan diecezji chełmińskiej Ks. Bp Jan Bernard Szlaga. W rocznicę nawiedzenia, parafia jako wotum zakupiła na Jasnej Górze kopię obrazu Matki Bożej Częstochowskiej, która została wyeksponowana na ołtarzu naszego kościoła. Zamysłem, proboszcza było bowiem, by parafia przyjęła drugi tytuł. Zwieńczeniem tych starań był dekret Ks. Bp. Mariana Przykuckiego z dnia 5 listopada 1990 r., którym to kościół uzyskał drugie wezwanie – Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski. Pierwszy odpust tego wezwania parafia przeżyła 3 maja 1991 r. Sumę odpustową koncelebrował ks. infułat Roman Górski z Pelplina.

Lata 1991-1992 to kolejne, dalsze prace wykończeniowe w kościele. Zainstalowano nagłośnienie wewnątrz kościoła oraz na zewnątrz. Położono podłogę pod ławkami nawy oraz na chórze. W maju 1992 r. ponownie wymalowano kościół i utworzono kaplicę pogrzebową.

Druga połowa 1997 r. to czas gdy została zrealizowana inwestycja w postaci prawdziwych dzwonów kościelnych. Do tego czasu korzystała bowiem z dźwięku odtwarzanego przez głośniki, a zarejestrowanego na taśmie magnetofonowej. W grudniu tegoż roku postawiono dzwonnicę na których zawisły trzy dzwony o imionach „Maryja”, „Wojciech” i „Przemienienie Pańskie”. Jeden z dzwonów ufundowali Maria i Stanisław Lamczykowie, a pozostałe dwa parafianie. Dzwonnice postawił Urząd Gminy i p. Czapiewscy. Poświęcenia w pierwszą niedzielę adwentu dokonał Ks. Bp. Diecezjalny Jan Bernard Szlaga.

Trud życia poświęconego kościołowi odcisnął swoje znamię na osobie długoletniego proboszcza ks. Kanonika Stefana Rycherta. Z dniem 1 grudnia 2007 r. Ks. Bp Diecezjalny Jan Bernard Szlaga przyjął prośbę proboszcza o zwolnienie z obowiązków i przeniesienie go w stan spoczynku. Nowym proboszczem został ks. Piotr Kardas, dotychczasowy proboszcz parafii Dąbrówka k/Starogardu Gdańskiego.

Parafia kontynuowała remont kościoła rozpoczęty w 2005 r. Dwie dziesiątki lat odcisnęły bowiem swój znak na kondycji budynku kościelnego. Wiosną 2008 r. parafia położyła nowy dach na budynku kościelnym. W czerwcu i lipcu tegoż roku zainstalowano także nowoczesne nagłośnienie.

Dnia 3 sierpnia 2008 r. odbyła się uroczystość jubileuszu 25-lecia parafii w połączeniu z odpustem Przemienienia Pańskiego, której przewodniczył Ksiądz Bp Diecezjalny Jan Bernard Szlaga. Poświęcił On również nowy krzyż misyjny.

20 września 2008 roku po ciężkiej chorobie zmarł pierwszy proboszcz somoniński Ks. Stefan Rychert. Spoczął na cmentarzu parafialnym w Somoninie, a uroczystościom pogrzebowym przewodniczył Biskup Diecezjalny Jan Bernard Szlaga.

W ciągu ostatnich lat przeprowadzono następujące inwestycje:

- wymieniono okna i ocieplono mury;

- wymieniono wszystkie drzwi kościoła;

- przebudowano i wyremontowano salkę pod kościołem;

- zakupiono w Niemczech używane organy piszczałkowe;

- wybudowano główne, nowe granitowe schody prowadzące do kościoła wraz z barierkami ze szlachetnej nierdzewnej stali i nowe maszty flagowe;

 - pod kościołem powstała nowa kaplica przedpogrzebowa;

- " starobrukiem" pokryto alejki na cmentarzu;

 - całkowicie przebudowano zakrystię

 - w prezbiterium położono granitową , nową posadzkę

 - położono nową instalację elektryczną i nagłośnieniową oraz nowe nagłośnienie (Rduch )

 Aktualnie trwają prace przy wymianie posadzki w całym kościele.

 W tym roku ( 2023 ) parafia świętowała jubileusz 40 lecia istnienia.

Sławki (część wsi)

• ks. Stefan Rychert (1983-2007)