Narodzenia Św. Jana Chrzciciela – ipsa die
Św. Barbary – ipsa die

• środy 17.00-18.00

Kościół powstał w poł.  XIV wieku ( Parafia powstała w latach 1300 – 1323. Kościół wybudowano około 1330 r.), był kilkakrotnie niszczony przez wylewy Wisły; po pożarze w XVII w, odbudowany częściowo w konstrukcji ryglowej wypełnionej cegłą. Wieżę wzniesiono wiatach 1718- 1719, górną jej część przebudowano w 1885 r. Kościół gotycki, murowany z cegły, orientowany, za­łożony na rzucie prostokąta, salowy₂ z nieznacznie wydzielo­nym, trój bocznie zamkniętym prezbiterium, kruchtą południową i masywną wieżą zach. Mury boczne północne  i południowe  do 2/3 wysokości gotyckie, wyżej  w konstrukcji szkieletowej wypełnionej cegłą; dwuspado­wy dach kryty dachówką „mnich- mniszką”.  Korpus kościoła oszkarpowany; od wschodu  trzy skarpy dwuskokowe, ozdobione małymi, ostrołukowymi i prostokątnymi blendami tynkowanymi. Między skarpami prezbiterium; dwa ostrołukowe okna w tynkowanych prostokątnych wnękach; między nimi jedna płytka analogiczna wnęka. Pod mocno wysuniętym okapem ścian bocznych biegnie drewniany gzyms o załamujących się krawędziach. Ściany południowe i północne  przeprute ostro-łukowymi oknami w szerokich otynkowanych obramieniach; skarpy przy murach południowym  i północnym jedno i trzyskokowe.

Na wysokości łuków okien­nych poziomy uskok w murze, oddzielający gotycką część budowli od XVII  wiecznej,  ryglowej. Przy południowej ścianie prezbiterium znajduje się ceglana kruchta z końca XIX w. pełniąca obecnie funkcję zakrystii. Za niską środkową skarpą na murze południowym widoczne ślady półkolistego otworu, i kolebkowego sklepienia - zapewne po pierwotnej kruchcie go­tyckiej. W ścianie północnej -  mały, zamurowany otwór zamknięty odcinkowo, który prowadził z nieistniejącej zakrystii. W ścianach korpusu wi­doczne ślady licznych przebudowań i remontów; w niższych zewnętrz­nych partiach ścian zachowane duże fragmenty gotyckiego muru. Od zach. wznosi się murowana, czworoboczna, trzykondygnacjowa wieża, dwoma uskokami zwężająca się ku górze, zwieńczona czterospadowym namiotowym, uskokowym hełmem, pokrytym dachówką  „mnich- mniszką^”, zakończonym kulą i kutą chorągiewką z datą 1707. Dwie górne kon­dygnacje wieży nadbudowane w konstrukcji szkieletowej wypełnionej cegłą; poszczególne jej części oddzielone niewielkimi daszkami, kry­tymi dachówką, oraz drewnianymi profilowanymi gzymsami. Do zach.  elewacji wieży w końcu XIX w. dostawiono niski ceglany przedsionek, ozdobiony od frontu szczytem schodkowym. Wnętrze kościoła pokryte płaskim, drewnianym stropem, załamującym się krawędziami w prezbite­rium.   

Gotycki kościół w Wielkich Walichnowach jest cennym przykładem średniowiecznej budowli sakralnej, przebudowanej w XVII- XVIII stuleciach.

Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z pol. XIV w. Lokacji wsi na prawie chełmińskim dokonał komtur gniewski, Falkenstein. W XV wieku wieś wchodzi w skład prokuratorii międzyłęskiej podległej komturstwu malborskiemu. Uległa poważnemu zniszczeniu podczas wojen polsko-szwedzkich. W XVII wieku spłonął kościół. Parafia powstała w latach 1300 – 1323. Kościół wybudowano około 1330 r.

Wieś ta zachodzi w dokumentach pod różnymi nazwami: W czasie wizytacji biskupa Rozrażewskiego w roku 1583 czytamy – Waliknowo. Potem zachodzą formy: Walichnowo. Walichnowy, Wielkie Walichnowy, niemieckie – Gr. Valchnau, Gr. Falkenau, Falkenberg w roku ok.1437 i Falknoff ok. 1534. Prawdopodobnie parafię założyli Krzyżacy na początku XIV wieku wyłączając ją z parafii Garckiej, która jest starsza. Kościół obecny zawierający części kościoła gotyckiego z XIV wieku został po pożarze w XVII wieku przebudowany częściowo na mur pruski, a górną część wieży przebudowano w 1885 r. Tytuł Kościoła - pod wezwaniem św. Jana Chrzciciela. Natomiast wizytacja Ks. Biskupa Rozrażewskiego z r. 1583 wymienia jako tytuł: Wszystkich Świętych, Najświętszą Maryję Pannę, św. Jana Apostoła i św. Wawrzyńca. W roku 1928 odpusty odbywały się  w uroczystość św. Jana Chrzciciela i św. Barbarę. ( prawdopodobnie tytuły nadane w dn. 13.09.1801 )

Gronowo, Kuchnia, Małe Walichnowy

• ks. Bolesław Przybyszewski (1927-1951)
• ks. Franciszek Kaszubowski (1953-1960)
• ks. Henryk Gniwek (1960-1989)
• ks. Henryk Karolewski (1989-2025)

• ks. Zbigniew Walczak